Twentse Courant Tubantia 10 oktober 2008

Door Ingrid Bosman

Nog één keer de koets en de klokken
Actrice Julika Marijn op zoek naar de pure Lady Di

In Tegenover Lady Di probeert actrice Julika Marijn om dichtbij haar jeugdidool te komen. Wat ze daarbij vooral laat zien is hoe vergeefs die poging is. “En toch blijf ik van haar houden.”
Morgen mag ik weer repeteren, maar vandaag is geld verdien-dag”, zegt Julika Marijn. Ze komt net aangestoven uit de studio van de Amsterdamse stadsomroep AT5, waar ze het gezicht is van het cultuurprogramma De Rode Loper. Haar stem is ook buiten de Randstad bekend, van talloze reclamespots en internetsites. Empathische warmte bij het maandverband van Always, familiair enthousiasme voor Ikea: Julika Marijn heeft alle kleuren in huis.
“Ik kan echt op heel veel verschillende manieren klinken. Noem het maar een gave.”

Ze maakt er ook dankbaar gebruik van in haar solovoorstelling Tegenover Lady Di, waarmee ze de komende maanden op tournee gaat. “Ik laat Diana zelf ook aan het woord, citeer haar letterlijk.” Zacht en omfloerst klinkt het, zoals we dat van de prinses van Wales gewend waren. “Maar er zit bijvoorbeeld ook een Hamlet-achtige monoloog in van prins Charles.”

De titel Tegenover Lady Di zegt het al: Julika Marijn staat niet als lookalike op het podium. “Ik probeer dichterbij te komen door een rol te spelen.” Lachend: “Ik heb nog wel wat pruiken gepast, maar dat levert niks op.” Zoals ook de Lady Di-coupe die ze zich als achtjarige liet aanmeten niet bijster geslaagd was.
Maar het geeft wel aan hoe idolaat ze destijds was van de kleuterjuf die op 29 juli 1981 prinses werd. “Waarom? Ik heb er nog steeds geen antwoord op. Ik was betoverd! Ik denk ook wel omdat ze stond voor een groots en meeslepend leven. Stukken beter dan de straat in Utrecht waar ik woonde.”

In feite ligt bij Diana ook de basis voor wat ze nu als actrice doet. De bruidsjurk der bruidsjurken als inspiratiebron. “Ik ging toneelstukjes maken, met andere kinderen, met mijn poppen. Dansjes, bruidsmodeshows.” Nu gaat het vooral om het contrast tussen die buitenkant en de heftige realiteit. “Het is toch raar, om te beseffen dat ze de nacht voor het huwelijk nog een boulimia-aanval had. Ook zo’n absurde gedachte: Ik word dit jaar 36, de leeftijd waarop zij stierf. Voor mijn gevoel leek ze veel ouder.”
Met die contrasten als leidraad schreef Julika Marijn een aantal scenes, “waarvan ik denk dat ze cruciaal zijn geweest in haar leven.” Chronologie mag niet worden verwacht: “Het is een associatieve voorstelling, voorbij de logica.”

Met dank ook aan het bijzondere geluidsontwerp, waarin bijvoorbeeld de huwelijksdag weer tot klinken komt. “Je hoort de klokken, de koets, en dan zit je weer helemaal in die dag.”
Blijft de vraag wat de actrice denkt nog te kunnen toevoegen aan alles wat er over de prinses is gezegd, geschreven, gespeeld en op film vastgelegd.
“Mijn zoeken om dichtbij haar te komen, dat is hier de essentie. Je ziet haar ontwikkeling in scènes, en mijn verhaal zit daar omheen geweven.”

Op de flyer staat de actrice afgebeeld in een pose zoals de fotograaf Mario Testino Lady Diana vlak voor haar dood vastlegde. “Op dat portret zie je haar bij benadering degene worden die ze echt is. Je ziet puurheid schemeren, evenwicht. Wat mij brengt op de vraag hoe ik er zelf voor sta op mijn 36ste. Stel dat het met mij dan zou zijn afgelopen, ben ik dan ook in dat midden aanbeland? Het is ook dat je je realiseert dat het niet kan, dat dichtbij je idool willen zijn. Op een bepaalde manier kun je het ook helemaal niet vatten. ”

Het mislukken van die poging om echt een vinger achter de glamour te krijgen, noemt Julika Marijn ‘bevrijdend’. “Omdat het me wel dichter bij mezelf brengt. Bij het verlangen om te leven vanuit puurheid, vanuit wie je bent, zonder rol. Nou ja, als je er woorden aan geeft klinkt het heel erg, maar het is toch thuiskomen bij jezelf.”
Zonder dat de adoratie uit haar jeugd helemaal is verdwenen. “Ik blijf van haar houden. Als ze in de zaal zou zitten zou ze het mooi moeten vinden. Ze zou ook wel een beetje om zichzelf moeten lachen. Dat is ook zo’n kant die veel mensen niet kennen: haar humor en zelfspot. Ze had ook een uitgesproken zonnige kant.”

Recensie Theaterjournaal

Tegenover Lady Di

Regie: Margriet Dantuma.

'Tegenover Lady Di' is een muzikale monoloog over prinses Diana. Zingende actrice Julika Marijn gaat uit pure fascinatie en jeugdige adoratie op zoek naar de gemeenschappelijke vrouw achter de prinses.

Zij wordt hierbij door niet veel meer geholpen dan wat dia's, achtergrondgeluiden en een jurk. En toch zien we de tragische geschiedenis in volle kleuren voor ons afspelen en begrijpen we gaandeweg nog iets meer van het sprookje dat niet lang en gelukkig afliep.

Marijn komt op terwijl we de geluidsband van de trouwerij van prins Charles en prinses Diana horen. Ze gaat zitten als een klein meisje dat de bruiloft gekluisterd aan de buis volgt. Dit is duidelijk het startpunt van haar fascinatie voor prinses Diana. Een interesse die op die jonge leeftijd pure adoratie blijkt. Ze smeekt zelfs de kapper haar haar net zo te knippen als een pop die op Diana lijkt.

Af en toe transformeert Marijn van meisje naar een schuchtere Diana. Met een goed gelukte interpretatie van stem, houding en oogopslag van de ongelukkige prinses. Zo laat Marijn de prinses aan het woord om commentaar te leveren op de gebeurtenissen.
Daarnaast komen we aan de hand van geluiden, beelden en fragmenten uit roddelbladen en interviews steeds meer tot de vrouw achter de gewoonlijke oppervlakkige indrukken.

En haar eigen begrip voor deze vrouw, die op dezelfde leeftijd overleed als Julika Marijn nu is, helpt haar daarbij. Net zo oud
Het is jammer dat Marijn zelf niet meer naar voren komt om de parallel aan te dikken waarom zij Lady Di juist zo goed kan begrijpen. We zien haar als klein meisje dat ook prinses wil worden en horen een brief die ze aan Diana heeft geschreven. Het is jammer dat ze niet meer ingaat op waarom de oudere Julika de eenzaamheid en het verloren gevoel van deze vrouw zo goed kan begrijpen.
Naast het feit dat Marijn beseft dat ze nu de leeftijd heeft waarop er een einde kwam aan het leven van de prinses. Hierdoor had de voorstelling waarschijnlijk nog meer diepgang gekregen. Het zien van Marijn als idolaat meisje is niet genoeg reden om een hele voorstelling over Lady Di te verklaren.

Genoeg afwisseling. Het decor is eenvoudig. Een loper, stoel, spiegel, tafeltje. Marijn zelf schetst de overige beelden gemakkelijk, in geuren en kleuren. Zo zit het podium dan weer vol met Diana's peuterklas van de tijd dat ze Charles ontmoette.
En het moment erna zitten we in een kapsalon en ruiken de geur van kleurspoeling.

Ook al is het een monoloog, hebben we alleen Julika Marijn om naar te kijken, het verveelt niet. Er is genoeg afwisseling van tempo en luchtige pauzes tijdens dramatische momenten. De gezongen delen helpen hier ook bij, ze verrassen en voegen iets toe, zonder van het geheel een musical te maken. De voorstelling is dan ook aan te raden.
Ook voor iedereen die niet zozeer geïnteresseerd is in het leven van Lady Di.